ook bekend als Suroye/Suryoye, Othuroye, Atouraye, Assyro/Chaldo en Syrische christenen, zijn een etnische groep in het huidige Irak, Libanon, Syrië en Turkije. De Assyriërs zijn een semitisch volk en voornamelijk oosterse christenen, verdeeld over verschillende Oosterse kerken. Ze spreken en schrijven in verschillende dialecten van het Assyrisch Neo-Aramees. Velen zijn de afgelopen eeuw geëmigreerd. Vluchtelingen hebben zich gevestigd in Europa, Noord-Amerika, Nieuw Zeeland, Libanon, Armenië, Georgië, het zuiden van Rusland, Azerbeidzjan en Jordanië. De voornaamste verdeeldheid onder Assyriërs is religieus, tussen de oostelijke groep (Assyrische Kerk van het Oosten, Oude Kerk van het Oosten en Chaldeeuws-katholieke Kerk) van oorsprong in noord-Irak, ten noordwesten van Iran, ten noordoosten van Syrië en het zuidoosten van Turkije, en een westerse groep (Syrisch Orthodoxe Kerk en Syrisch-katholieke Kerk), voornamelijk te vinden in het zuiden van centraal-Turkije en Syrië.

is in het Sassanidische Perzische Rijk ontstaan, dit in tegenstelling tot de andere christelijke Kerken die hun oorsprong vonden in het Romeinse Rijk. Volgens de legende werd de Kerk gesticht door de apostel Thomas op zijn weg naar Indië. In de 4e eeuw waren er zendelingen naar India vertrokken waar ze aan de westkust verschillende christelijke gemeenschappen stichtten. Deze zijn nu bekend als de Malabar-christenen. In het Westen wordt meestal de term Nestoriaanse Kerk gebruikt. De Kerk van het Oosten zelf ziet haar leer echter niet als Nestoriaans: ze onderwijst de leer van ‘Babai de Grote’ namelijk dat Christus twee “Qnuma” (wezens) heeft, die niet gemengd zijn en voor eeuwig verenigd zijn in één parsopa (persoonlijkheid). In 1553 sloten vele christenen van de Kerk van het Oosten zich aan bij Rome en werden Chaldeeërs genoemd. Deze Chaldeeuws-katholieke Kerk aanvaardde de uitspraken van de concilies na Efeze en het gezag van de paus, maar behield de eigen liturgie volgens de Chaldeeuwse ritus. In de Eerste Wereldoorlog vochten christenen aan Britse zijde in de hoop een eigen Assyrisch thuisland te krijgen. Bijna een derde van de “Assyrische christenen” kwam om in wat wel de Assyrische genocide genoemd wordt. De meeste overlevenden zochten een toevlucht in Irak, dat een Brits mandaatgebied was. Daardoor werd de christelijke minderheid door hun moslim-buren al gauw beticht van collaboratie met de Britse bezetter. In 1933 hebben het Iraakse leger, Koerdische en Arabische rebellen zo’n drieduizend Assyrische mannen, vrouwen en kinderen in de Iraakse stad Simele vermoord.

De Kerk van het Oosten aanvaardt maar twee concilies van de universele kerk: het Concilie van Nicaea (325) en het eerste concilie van Constantinopel I (381). Zij verwerpen alle andere, te beginnen met dat van Efeze (431), bijeengeroepen tegen Nestorius, toen bisschop van Constantinopel. Men twijfelt er niet aan dat Christus één is: de goddelijke “Qnuma” en de menselijke “Qnuma” in Christus zijn onafscheidelijk verenigd in een enkele “persoon”: “parsopa”. De Assyrische kerk makt dus een subtiel onderscheid tussen “Qnuma” en “parsopa”, twee woorden die vertaald worden door “persoon”. De Maagd Maria wordt door de Assyrische kerk “moeder van Christus” genoemd en niet moeder van God.

De huidige Catholicos-patriarch van de Assyrische Kerk van het Oosten is Mar Awa III. Na de moord op Mar Eshai Shimun XXIII, de kerk van het Oosten had een dringende behoefte om zijn leiderschap te herstellen. In 1976, de prelaten van de kerk bijeen in Londen om een nieuwe Catholicos patriarch kiezen en koos Dinkha als de meest geschikte kandidaat om de vacature in te vullen. Eenmaal ingewijd, Mar Dinkha IV werd de 106e opvolger van de Apostolische Stoel van Seleucia-Ctesiphon. Het patriarchaat is momenteel in ballingschap in Chicago, Illinois.